Trinajsti festival novomedijske kulture Speculum Artium //// 23. 09 – 2. 10.2021 // Delavski dom Trbovlje, Slovenija
Trinajsti festival novomedijske kulture Speculum Artium //// 23. 09 – 2. 10.2021 // Delavski dom Trbovlje, Slovenija
https://www.youtube.com/watch?v=JMFV3uiaY4s
https://www.youtube.com/watch?v=F2u3jO2kg3c&feature=youtu.be
Dołącz do nas na Biennale WRO 2019 dni otwarcia 15-19 Maja
Join us Biennale WRO 2019 opening events 15-19 May
WRO!
O!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WRO!WR
naszym gościem jest Richard Ihnatowicz, syn artysty, brał udział w pracach nad rzeźbą, spędzamy razem kilka dni w krakowie. Jest muzykiem.
Richard Ihnatowicz, the artist’s son, is our guest, he prticipated in creating the sculpture, we spend a few days together in Kraków. He’s a musician.
Efekt Dopplera wykorzystany został przez Ihnatowicza do namierzania ruchu w otoczeniu rzeźby. Senster był wyposażony w dwa czujniki tego rodzaju.
Na warszawskim spotkaniu CODARTu mam przyjemność poznać Loekie i Garry’ego Schwartz. Opowiadają historię Holendra, który eksperymentalnie wyjaśnił odkryte przez Dopplera zjawisko
Działo się to na stacji kolejowej w Maarssen, pod Utrchtem, około 1880. Christopher Heinrich Buys Ballot zapakował na platformę wagonu orkiestrę dętą. Muzycy grali jeden ton, goście ustawieni na stacji oceniali zmianę jego wysokości. Następnie rzecz powtórzono zamieniając obie grupy rolami.
Czy Gardner wiedział o tej historii?
The Doppler Effect was used by Ihnatowicz to sense movement around the sculpture. Senster was equipped with two of such sensors.
At Warsaw CODART meeting I have the plleasure to meet Loekie i Garry Schwartz. They recount a story of the Dutchman who used an experiment to show/exemplify the phenomenon that Doppler discovered.
It all took place at a train station in Maarssen near Utrecht, around 1880. Christopher Heinrich Buys Ballot packed a wind orchestra on a flat wagon. The musicians played a single tone and the guests stood on the station and evaluated the change in its pitch. Then the experiment was recreated with the two groups changing their places (roles?)
Did Gardner know this story?
Jerzy Stojek przegląda system serwo senstera, mierzy elementy, daje znać, że układ jest w całości do odtworzenia – stan elementów nie rokuje żeby można było coś wykorzystać. Zauważył, że brakuje jednego siłownika.
Jesrzy Stojek examines the serwo system of senster, measures its components, communicates that it is necessary to recreate the entire system – the state of the components does not bode any could be reused. He noticed that one power unit is missing.
Marcin Królikowski stworzy stronę internetową dzienników, Ania Kulpa zarezerwowała już adres, z M. ustalamy jej kształt w de revolutionibus, książki pachną papierem, elegancko tłumią całe_to_się_naradzanie
Marcin Krolikowski is creating a webpage of the diaries, Ania Kulpa has booked the address, we negotiate its shape with M. In de revolutionibus, the books smell of paper, elegantly silencing all_this_deliberating
Zbieramy się w 04, zapadają ustalenia co dalszej konserwacji. Jerzy Stojek z WIMiR AGH ogląda system hydrauliczny, proponuje wymianę zaworów, być może uda się odnowić siłowniki.
Następny tydzień zostawiamy sobie na dokończenie dokumentacji. Potem zabieramy szkielet do czyszczenia. Duże części pójdą do warsztatów.
We meet at 04, arrangements are made as regards further conservation, Jerzy Stojek of WIMiR AGH examines the hydraulics system, proposes replacing the valves, there might be a chance to renovate the power units.
We set the next week aside to finalise the documents. Then take the framework to be cleaned. The big components will go to workshops.
Porządkowanie pracowni.
Tidying the atelier.
Odbieramy bagaże, robimy rozliczenia, zestawiam listę wejść.
We collect the luggage, do the sums, I compile the list of entries.
Szkielet trafia na Gramatyka 8a, piwnica 04.
The skeleton arrives at Gramatyka 8a, basement 04
W drodze powrotnej odwiedzamy biurowiec Delmeco w strefie przemysłowej Goes. Mamy okazję poznać Dian. Podpisujemy kontrakty, zostawiamy prezenty, wszystko w hallu, Dian tłumaczy, że Ko jest dziś poza biurem.
Dalej do Eindhoven.
Spędzamy godzinę w Evoluonie, po wystawie sztuki światła spacerują dziadkowie ze stadami wnucząt, za dnia wnętrze przypomina pokład luksusowego statku, magia opuszczonych hoteli.
Wieczorem w Krakowie.
On our way back we pay a visit to Delmeco office block in Goes industri zone. We have a chance to meet Dian. We sign contracts, leave gifts, everything in the foyer/hall. Dian ezplains tha Ko is out today.
Then to Eindhoven.
We spend an hour in Evoluon, grandfathers with packs of grandkids stroll through the light art exhibition, indaylight the interior resembles a deck of a luxury ship, the magic of abandoned hotels.
In the evening in Kraków.
Przewozimy instalację do Krakowa, kierowcy ruszyli o 15:00, dojadą następnego dnia.
Rano pytaliśmy w Zierikzee o historię Senstera. Rozmawiali z nami Mariane i Gerad de Fouw oraz Piet de Wild. De Wild znał Pieta Verburga, który sprowadził rzeźbę z Evoluonu, po tym jak Philips kazał ją rozmontować. W Zierikzee od dawna nie wzbudzała sensacji. Mariane jest przekonana, że skonstruował ją Warren, jeden z pracowników Verburga. Verburg swoje sprawy trzymał w milczeniu – mówią – kupował w mieście kolejne posiadłości, eksperymentował z elektrycznym połowem ryb. Odpowiednio ustawione napięcie rozdziela ławicę. Starsze płyną wyżej, młodsze zostają w głębinie. Piet pracował przy budowie zelandzkich mostów kładzionych przez morze, ten obok Colijnsplaat ma jakieś pięć kilometrów. Podobno chwalił się, że jest wstanie opłacić pracę swoich dziesięciu ludzi przez najbliższe ćwierć wieku. Piet pokazał nam miejsce, w którym rzeźba stała przed przeniesieniem na Molenweg. Dawny dom starców, dzisiaj mieszka tam kilka rodzin.
We transport the installation to Kraków, the drivers set off at 3pm, they will arrive the next day.
In the morning we asked Zierikzee about the history of Senster. We talk to Mariane and Gerad de Fouw and Piet de Wild. De Wild knew Piet Verburg, who brought the sculpture to Evoluon after Philips had it disassembled. W Zierikzee it would not garner/cause sensation for a long time. Mariane is convinced it was constructed by Warren, one of the employees of Verburg. Verburg kept quiet about his matters – so they say – he kept buying property in the city and experimented with electric fishing. Adequately applied current separates the shoal. The older fish swim closer to the surface, the younger stay in the depths. Piet worked at the construction of Zealand bridges set across the sea, the one next to Colijnsplaat is about five kilometers long. He is said to have boeasted that he can afford to pay his ten best men for the next quarter of a century. Piet shows us the place where the sculpture was standing before itvwas relocated to Molenweg. Originally a retirement house, now inhabited by a number of families.
Jedziemy do Antwerpii
On our way to Antwerp.
Zierikzee. Rozbieramy instalację na pięć części, osobno szyja, gniazdo, podstawy. Sześć godzin pracy.
Jerzy i Marek ustawiają warsztat, przywieźli jakieś 2 m2 narzędzi, rozpoczynają akcję. Najpierw odłączona zostaje szyja. Opuszczają ją na linach. Potem zabierają się za korpus. W pewnym momencie całość tąpnie, chwilę później wszyscy trzymają szkielet w powietrzu, zastanawiając się, co dalej. Ostatecznie kładziemy wszystko na prawym boku, delikatnie. Udało się.
Po zdjęciu podstaw pozostają betonowe bloki. Malujemy je resztkami sprayu, którym znaczyliśmy odkręcane elementy. Teraz na trawniku błyszczą trzy kolorowe klocki, RGB, satelity zobaczą?
Po południu przyjedzie Jaap, pracuje w Delmeco, kiedyś dla Verburg Holland, zna historię Evoluonu i Ihnatowicza. Mówi, że Verburg przeniósł rzeźbę pod swoje hangary w 1986 roku, wcześniej stała w wiosce.
Zierikzee. We take the sculpture apart, into five parts: neck, separate from the core, the props. Six hours of work.
Jerzy and Marek assemble their workshop. They brought about 2 m2 of tools – the action begins. First, they disconnect the neck and lower it on ropes. Then the corpus. And suddenly the whole collapses; everyone is supporting it in the air, frantically thinking what to do next. Eventually we lie it all down on its right side, delicately. Phew! We managed.
Concrete blocks remain after the props are taken off. We paint them with the remains of the spray we used to mark the dismantled elements. Now three colourful cubes shine on the lawn, RGB, will the satellites spot them?
In the afternoon we are meeting Jaap, he works at Delmeco, once for Verburg Holland, he knows the story of Evoluon and Ihnatowicz’s. He says that Verburg moved the sculpture to its hangars in 1986. Earlier it stood in the village.
Lecimy do Eindhoven. Stamtąd samochodem do Zierikzee. Ponownie u Georgine i Rezy.
Ang
[22.03 – 20.04.2107]
Sprawy do załatwienia przed wyjazdem, dyskusje o rozkręcaniu, rozmiarach ciężarówek, co kupić, jak spakować, jak oznaczyć, o której kto przyjedzie.
Ang
Porozumienia
Ang
Nieporozumienia na linii Grzegorz, Marek, ja.
Ang
Na spotkaniu z Anną Siwik dołączył Przemysław Olszewski, dyrektor Biura Rektora AGH, które będzie pilotować sprawę zakupu od strony administracyjnej. Zajmie się nami Kamil Wojciechowski, i rzeczywiście, Kamil bez problemów przeprowadzi nas przez brzuch uczelnianego lewiatana.
Ang
Dian się odzywa, a więc jedziemy do Colijnsplaat, a jednak.
Ang
[14 – 20.03.2017]
czekam
czekam
czekam
czekam
Grzegorz i Alicja zabierają nas na hakaton poświęcony miastu, mamy zaprezentować Senstera. Jadą Miłosz Horodyski i Maciej Gniady. Rzecz się dzieje w biurowcu na Czerwonych Makach. Miała potrwać dobę, ale po kliku godzinach stamtąd wyszliśmy.
czekam
czekam
Grzegorz przyprowadza Miłosza Horodyskiego, chce zrobić dokument o tej historii.
czekam
czekam
czekam
czekam
czekam
Ang
Dian nie odpowiada, czekam.
Ang
Spotkanie z profesorem Tadeuszem Słomką, rektorem AGH. Są tam prorektorzy: Anna Siwik, Bogdan Achimescu, a także Grzegorz, Marek i ja. Opowiadamy o tym, co udało się już zrobić, rozmawiamy ciągu dalszym. Rektor decyduje, że AGH zakupi Senstera od Delmeco.
Gdy ktoś zapytał, czy aby na pewno uda się uruchomić masyw, Bogdan Achimescu opowiedział historię o traktorach, które rumuńscy artyści ofiarowali niemieckim kolegom. Ostatecznie jesteśmy w krainie hiperwarsztatów.
Piszę do Dian z prośbą o dane do przelewu.
Ang
Piątkowe popołudnie, zaglądam na holenderskie portale, sprawdzam ceny starych motocykli.
Proponuję Delmeco konkretną kwotę. Dian odpowiada po godzinie, Ko Zwemer zaakceptował propozycję.
Ang
Profesor Anna Siwik przypomina o Sensterze kolegium rektorów. Daje znać, że pomysł się spodobał. Ustalone zostaną daty spotkania z władzami uczelni.
Grzegorz i Marek rozmawiają z prodziekan Wydziału Konserwacji ASP. Tak trafi do nas Sonia Milewska.
Ang
Wracamy, po drodze wstępując do Horsta i Elwiry, przyjaciół Marka. Na pokład Ryanaira ledwo zdążyliśmy.
Ang
Zatrzymujemy się w Zierikzee u Gerorgine i Rezy przy Sint Domusstraat.
Do Colijnsplaat prowadzi estakada rozpięta nad płytką zatoką.
Senster stoi w cichym miejscu, tuż przy grobli zabezpieczającej wioskę od morza. Zimno, ogrzewamy się we wnętrzach warsztatu.
Szkielet wygląda całkiem dobrze. Robimy fotografie, sprawdzamy przekroje niektórych części, zdrapujemy farbę z serwozaworów, żeby odczytać typ i nazwę producenta.
Delmeco konstruuje sprzęt elektrycznego do połowu ryb. Dowiadujemy się ,że główna siedziba mieści się w pobliskim Goes. Dostaję numer i dzwonię, pytam o kontakt z osobami, które coś wiedzą na temat rzeźby, skąd się tu wzięła. Rozmawiam z Dian Pieters. Mówi, że obecny właściciel Ko Zwemer kilka lat temu kupił od Pieta Verburg tę działkę wraz ze wszystkim, co na niej się znalazło.
Pan Ko nie interesuje się sztuką – tłumaczy Dian. Kilka starszych osób w firmie potwierdza, że rzeźba została sprowadzona z Evoluonu, po tym jak Philips zdecydowała się ją rozmontować, Verburg ją tu przywiózł i postawił.
„A może zechcielibyście ją nam sprzedać? Moglibyśmy odnowić szkielet, postawić go na kampusie, opisać historię” – pytam Dian. „O jak miło, a jaką cenę proponujecie?” – odpowiada. „Zaproponujcie coś ze swojej strony, pomyślcie, odezwę się, będziemy w kontakcie
We are staying in Zierikzee at Gerorgine i Reza’s on Sint Domusstraat.
An overpass stretching over a shallow bay leads to Colijnsplaat.
Senster stands in a quiet place, by a dyke protecting the village from the sea. It’s cold, we warm up inside a workshop.
The skeleton looks in quite good condition. We take photos, check some parts in section, scratch paint off some of the hydraulic valves to read the type and the manufacturer’s name.
Delmeco produce electric fishing equipment. We learn that the head office is in nearby Goes. I get the number and phone, ask to contact anyone who knows something about the sculpture and how it got where it is. I talk to Dian Pieters who says that a few years ago the present owner Ko Zwemer bought this plot from Piet Verburg including all that came with it.
Mr Zwemer is not interested in art – explains Dian. Some of the elder staff members confirm that the sculpture was brought here from Evoluon after Philips had decided to dismantle it. Verburg transported it and installed here.
“So maybe you would like to sell it to us? We could renovate the skeleton, install it on the campus, tell its story” – I ask Dian. „Oh, that’s so nice, what price would you propose?” – she says. “Make us an offer, think about it, I will contact you, we’ll be in touch.”
Lecimy do Eindhoven z Grzegorzem i Markiem Chołoniewskim. Przed nami trzy dni w Holandii, chcemy obejrzeć szkielet.
Prosto z lotniska jedziemy do Evoluonu. Holendrzy to słowo wymawiają miękko, z francuska. Miejsce, w którym stał Senster, pokaże nam Kees Stravers. Jako dziecko poznał Petra Lundahla, informatyka, który programował Senstera. Lata całe po zamknięciu Evoluonu opublikował stronę poświęconą jego historii. To ostatecznie zmobilizowało firmę Philips do remontu i ponownego otwarcia niszczejącego pawilonu. Dziś funkcjonuje jako centrum konferencyjne i restauracja.
Pytamy Keesa o to, jak reagowała rzeźba, czy szkielet był pomalowany, dlaczego go rozebrali, czy gdzieś mogą się znaleźć jakieś archiwalia.
Tłumaczy, że Philips zdecydował rozebrać Senstera, ponieważ wprowadzał do pawilonu chaos, ludzie do niego krzyczeli, klaskali, biegali wokoło. Kees twierdzi, że pracownicy mieli tego dość.
Mówi też, że biurko i wszystkie dokumenty informatyka, który się nim zajmował, zostały zlikwidowane po zamknięciu stanowiska.
Jego zdaniem stalowy szkielet nie był pomalowany.
We are flying to Eindhoven with Grzegorz and Marek Chołoniewski. We’ll spend three days in Holland, we want to see the skeleton.
We go to Evoluon straight from the airport. The Dutch pronounce it softly, French-like. Kees Stravers will show us the place where Senster used to stand. As a child he met Petr Lundahl, the IT engineer who programmed Senster. Many years after the closure of Evoluon he published a webpage devoted to its history. This finally galvanised Philips to renovate and re-open the decaying pavilion. Now it functions as a conference centre and a restaurant.
We ask Kees many questions: about the sculpture’s reactions, if the skeleton was painted, why they dismantled it, if there are any archival materials anywhere.
He explains that Philips decided to dismantle Senster because it caused chaos in the pavilion. People shouted at it, clapped, were running around. Kees claims that the staff had enough of all this.
He also says that the desk and all the files gathered by the engineer who looked after it, were disposed of after Senster had gone.
In his opinion the steel skeleton was not painted.
Piszę do Kim, do Colijnsplaat, ale ona już tam nie pracuje.
Ang
Grzegorz rzuca hasło, żeby jechać do Colijnsplaat i obejrzeć oryginał.
Ryan do Eindhoven w połowie stycznia kosztuje odpowiednio niewiele.
W efekcie tego wyjazdu sprawy przyjmą nieoczekiwany obrót.
Ang
Na podstawie skanu Grzegorz Biliński robi kilkuminutową animację.
Gdy piszę o tym Markowi, pyta: czy będzie sama animacja, nie będzie wykonanej kopii w realu? Odpowiadam, że ma być real, również zbieramy fundusze, uczelnia się odcina od zakupów materiału, ale też dostajemy miejsce i logistykę [19.12.2016].
Faktycznie cała sprawa jest w zawieszeniu, jeżeli zrobimy wirtualny model, to będzie sukces. Zmęczenie.
Ang
Odwiedzam 3Deling. Rozliczamy modelowanie.
Ang
Bogdan Achimescu, prorektor ASP, rozmawia z Anną Siwik o projekcie i współpracy, jesteśmy tam z Grzegorzem.
Ang
Wymiana listów między panią rektor i Ryszardem Ihnatowiczem.
Ryszard: „Thank you for this. I presume you will need a more formal reply, but rest assured, I am very much in favour of this project and will give it my blessing. If I can be of help, I will do my best”.
Ang
Profesor Anna Siwik kontaktuje nas z Fundacją AGH. W spotkaniach, które po tym nastąpią uczestniczył będzie również Wojtek Wojciechowski z Centrum Mediów AGH. Pojawi się pomysł, żeby Senster stanął w odnowionym Klubie 38. Architekt chce rzeźbę zawiesić na ścianie, pomiędzy barem a strefą konferencyjną. Widok z zewnątrz, zza miedzianych kadzi do warzenia piwa.
Monika cały czas pracuje nad wnioskami.
Ang
Gromadzę plany nowych budynków kampusu AGH: ACMiN i nowej informatyki, umawiamy się z Grzegorzem i Moniką na spacer po kampusie w poszukiwaniu miejsca odpowiedniego do zainstalowania rzeźby.
Ang
Nowa Prowincja na Brackiej, spotkanie z Grzegorzem i Moniką.
Ang
Musimy uporządkować materiał, wycenić prace. Jerzy Stojek rozeznaje się w rekonstrukcji systemów hydraulicznych, znajdzie dla nas wycenę tej części prac. Marek Długosz zajmie się oceną kodu, sprawdzi, kto mógłby zespawać nowy szkielet. Monika łączy elementy w jedną całość, dzwoni do firm, składa kosztorys.
Ang
Z Moniką Zielińską w De Revolutionibus, umawiamy się na pół roku współpracy, Monika będzie prowadzić sprawy związane z pisaniem projektów, wycenami. Zastanawiamy się, ile to potrwa. Liczymy, że jeśli się uda, za rok o tej porze zrekonstruowana rzeźba zacznie działać; uda się, ale wszystko będzie inaczej.
Art
Kamienica na Sarego, chcę zobaczyć jak wygląda sklejanie modelu, pracuje nad nim Marcin Laskowski.
Ang
Profesor Anna Siwik przedstawiła propozycję rekonstrukcji na posiedzeniu kolegium rektorskiego. „Generalnie jest akceptacja – pisze – natomiast uczelnia nie może się angażować bez określenia przynajmniej w zarysie kosztów tego przedsięwzięcia. Pamiętam, że kiedyś mówiła Pani o możliwości uzyskania grantu? Zatem, aby rektor podjął decyzję, musi być zakreślony przybliżony kosztorys”.
Ang
@ od Grzegorza Bilińskiego, jest profesorem na Intermediach ASP, usłyszał o całej historii na spotkaniu w AGH.
Za kilka dni zadzwonię do Grzegorza, zobaczymy się później na Piłsudskiego.
Ang
W 3Deling zaczynają montować chmurę, Marek będzie to konsultował z Markiem Długoszem i Jerzym Stojkiem z AGH.
Przekazuję prorektor Annie Siwik plany prac nad rzeźbą, aktualną listę osób zaangażowanych w przedsięwzięcie. Ryszard Ihnatowicz potwierdził swoją akceptację i udział w roli konsultanta.
Po południu na Intermediach , Grzegorz Biliński, Marek Chołoniewski i kilka innych osób, Jacek Złoczowski, Roman Dziadkiewicz z deskorolką, Wojtek Wojciechowski w garniturze, herbata w samoobsłudze.
Ang
Piszę do Kim z prośbą o zgodę na opublikowanie dokumentacji, którą zrobiliśmy w zeszłym roku. Wydaje się zaskoczona pytaniem: „we have no problem with you recreating the sculpture. / Can we see a picture when the sculpture is finished? You made me very curious. / Kim Schuilwerve” [29.02.2016].
Ang
Marek Długosz znalazł kontakt do prof. Zenona Jędrzykiewicza, który jest specjalistą od napędów hydraulicznych. Spotkaliśmy się z nim na WIMiR-ze, polecił nam dra Jerzego Stojka, dziś do niego napisałam.
.
.
.
.
Ang
Przesyła chmurę punktów.
Ang
Marek Bascik skanuje Senstera w Colijnsplaat.
Ang
M. próbuje wysłać kolegów drugiego maja, ale Kim pisze, że jest zamknięte, trzeba rzecz odłożyć.
Ang
Marek umawia się z Kim: „please confirm that this is the address of the site: Molenweg 1, 4486 PP Colijnsplaat”.
Ang
Rozmowa z profesor Anną Siwik, o akcji skanowania rzeźby.
Ang
M. zrobi skany przy następnej wyprawie do Londynu. „Co do formatu końcowego – pisze – to możemy dostać dowolny format bryłowy STP IGS ACIS, wczyta je każdy CAD potem można przerysować po swojemu i posprawdzać wytrzymałości i kinematykę, a następnie odtworzyć”.
Ang
Przypominam się Kim w sprawie wizyty
Ang
@ od Marka, sprawy do ustalenia: jaki ma być produkt finalny, tzn. jeśli model, to w jakim formacie, kto to będzie modelował, co modelujemy, tzn. jakie szczegóły, czy samą konstytucję nośną, czy też elementy siłowników, jakich dokładności się spodziewamy.
Ang
Delmeco zgadza się na mierzenie rzeźby, Kim pyta kiedy.
Ang
Zaczepiam Marka w sprawie skanowania
Ang
Piszę do Delmeco z prośbą o zgodę na mierzenie rzeźby. Po godzinie odpisuje Kim Schuilwerve, przekaże sprawę koledze.
Ang
Znajduję Senstera na serwisie Panoramio, ktoś wrzucił zdjęcie z lokacją [to zdjęcie Richarda Heijnena].
Rzeźba stoi na przemysłowej działce w Colijnsplaat. Właścicielem terenu jest Delmeco. Widać ją na Google Maps.
Trzeba ją zeskanować, będziemy mieli możliwie dokładne pomiary, omawiam sprawę z Markiem Bascikiem, wraz z dwoma kolegami prowadzą firmę, która robi takie rzeczy. M. pisze, że jest to do zrobienia, ale trzeba się spodziewać kilku problemów: „1. Dokładność odwzorowania, błędy skanowania/łączenia/wpasowania nakładają się, w sumie może to być nawet ponad 10mm. 2. Węże, gumy ogólnie elementy elastyczne ─ musiałyby być pominięte na modelu. 3. W niektórych miejscach istnieją zagęszczenia (gdzieś przy siłownikach), tam wyjdą cienie (brak danych). Będzie trzeba robić jakieś założenia – pisze M ─ żeby to wymodelować (zrobić konwersję chmura w CAD) maksymalnie dokładnie i maksymalnie szczegółowo, to może z tym zejść nawet do dziesięciu dni dla jednej wykwalifikowanej osoby”.
Ang
Na wigilijnym spotkaniu rozmawiam o Londynie z profesor Anną Siwik, prorektor uczelni, jest ostrożnie zainteresowana pomysłem. Umówimy się na spotkanie, ważne, ponieważ przez następne miesiące pani rektor będzie siłą dyplomatyczną przedsięwzięcia.
Ang
Ziv. się nie odzywa, nie przysłał materiałów, nie przysłał namiaru na miejsce, w którym obecnie stoi Senster.
Ang
Londyn. W południe spotykam się z Aleksanderem Zivanovicem w jego pracowni na kampusie Middlesex University, daleko poza centrum. Oglądamy zdjęcia, dokumentację, kopiujemy fotografie, które udało się wczoraj odkopać w Brighton (nie znał tego), w zamian obiecuje mi zestaw swoich foto [nigdy ich nie przyśle]. W przeglądanych plikach kilka zdjęć Aleksandara w wiktoriańskiej stylizacji, cylinder, na tle parowozu, a więc nostalgia, maszyny z przeszłości.
Stamtąd na Borough Underground. Na stacji odebrał mnie Ryszard Ihnatowicz. Mieszka dwie ulice dalej. Salon zawieszony jest między naziemną linią metra i widokiem na okoliczne dachy, większość powierzchni zajmuje czarny fortepian. Ryszard jest inżynierem dźwięku. Pomagał ojcu przy pracy nad rzeźbą jako młody chłopak, opowiada o zakupach mikrofonów w sklepach z używaną elektroniką. To wszystko działo się w czasach Beatlesów. Opowiada o motocyklistach, którzy przyjeżdżali do Ihnatowicza, o garażu, w którym ojciec tuningował ich maszyny, odlewał części, i o córce Margaret Thatcher, którą kierowcy przywozili na sesje portretowe. Wspomina o planach wystawy Ihnatowicza w londyńskim muzeum nauki i o tym, że jego ojciec, chciałby dzisiaj odpalać Senstera ze smartphone’a, sugeruje, że trzeba rozwijać, przekształcać kod. Jest zaskoczony zgodą Philipsa. Rozstajemy się po paru godzinach, obiecując sobie, że przestudiujemy c++ i będziemy pisać fantazyjne programy na robota i laptopy.
London. At midday I’m meeting Aleksander Zivanovic in his workshop on the campus of Middlesex University, far away from the centre. We look at photos and documentation, copy photos which yesterday we managed to find in Brighton (he didn’t know about these). In exchange he promises a set of his photos [which never materialised]. Amongst the photos are a few of Aleksander dressed as a Victorian gentleman, wearing a top hat, in front of a steam engine – so nostalgia, machines from the past.
From there I travel to Borough Underground station to meet Ryszard Ihnatowicz. He lives two streets away. The front room seems suspended between the over ground tube line and the surrounding roofscape. A black grand piano takes up most of the space. Richard is a sound engineer. As a young lad he helped his father work on the sculpture. He tells me about shopping for microphones in second-hand electronics stores. All this was happening when The Beatles were at their peak of. He tells me of bikers who came to Ihnatowicz, about his garage where he tuned their machines, cast spare parts, and about Margaret Thatcher’s daughter brought by chauffeurs for portrait sittings. He reminisces about the plans of Ihnatowicz’s exhibition in the London Science Museum and says that if his father were alive he would want to activate Senster from a smartphone. He suggests that the code needs to be developed, transformed. He is surprised by Philips’ cooperation. We part after several hours, promising to study c++ and that we’d write fancy programmes for the robot and laptops.
Brighton. Przeglądam archiwa Gardnera, o których istnieniu powiedziała mi Joanna Walewska. Był kuratorem Evoluonu, wciągnął Ihnatowicza do tej historii. W kilku teczkach znajduję fotografie, rysunki, korespondencję Gardnera z Philipsem, rentgen szczypców kraba. Nie ma planów, rysunków technicznych, nic.
Na plaży kamienie. Na dnie widocznej z bulwarów łodzi migdali się para studenciaków. W morzu spalony pawilon. W butikach kubki z podobizną Marksa, różowe mydła, pasta do zębów marki nihilist [no flavor, no color, nothing – just paste].
Brighton. I’m going through Gardner’s archives about which I heard from Joanna Walewska. Gardner was an Evoluon curator and he involved Ihnatowicz in its activities. In several folders I find photos, drawings, correspondence between Gardner and Philips, an x-ray of crab’s claws. There are no plans or technical drawings, nothing.
Pebbles on the beach. At the bottom of a boat visible from the esplanade a couple of canoodling students. In the sea the burnt pavilion. In shops mugs with Marx’s face, pink soaps, Nihilist toothpaste [no flavour, no colour, nothing – just paste].
29.10.2014
I write to Dr Marek Długosz at WIMiR AGH. He is a robotics engineer and leads Integra, a science student group. I tell him about my idea and he agrees to be involved.
Piszę do doktora Marka Długosza z WIMiR AGH, jest robotykiem, prowadzi koło naukowe Integra. Opowiadam mu o pomyśle, zgadza się w to zaangażować.
Ang
Czując, że o asemblerach mówię z cudzoziemskim akcentem, proszę przyjaciół o pomoc. Filip i Krzysztof Krużlowie konsultują mój artykuł do biuletynu pod kątem terminologii.
Ang
@ do Alexa Zivanovica, proszę go o kopię artykułu z „Kybernetes”. To chyba najbardziej fachowy tekst, jaki napisano na temat tej rzeźby. Alex jest również autorem strony poświęconej Ihnatowiczowi. Na początku lat zerowych zebrał sporo archiwaliów dotyczących Senstera, SAM i Bandit. Świetne, zapraszam go do współpracy.
Ang
Znowu wrzesień. Tym razem zaczepia mnie profesor Janusz Mucha, nowy dziekan wydziału, proponuje, żeby coś o Sensterze napisać do Biuletynu AGH.
.
.
nic
nic
nic
.
.
Ang
Szukam ludzi, od kodu, od serwosystemów, szukam na uczelni, bez ogłoszeń, pierwsza nitka: Wojciech Tylek ─ Zbigniew Mikrut ─ Integra (zajmują się robotami).
Ang
@ od Zbyszka, pyta, co z Sensterem, czy dajemy ogłoszenie na uczelni?
Ang
Z Joanną rozmawiamy na kongresie kulturoznawców, szukała tego Ihnatowicza w Londynie, opowiada o jego rodzinie, o Oldze i Ryszardzie. Mówi, że I. chciałby dziś uruchomić Senstera na dowolnym dostępnym sprzęcie. Dołączają Sidney Myoo i Zbigniew Pasek. Stoimy, kawa w białych filiżankach z cateringu, jarzeniówki na korytarzu, Wydział Dziennikarstwa UJ, doktorantki w kloszowanych mini, na lekki połysk, trochę narzekania, że kongres raczej niekonkretny, ale pomysł z robotem się nam podoba.
Ang
Na stronach Philipsa szukam kontaktu do ludzi, którzy mogliby udzielić nam zgodę na rekonstrukcję rzeźby Ihnatowicza i wysyłam @ do Björna Teuwsena.
.
.
nic
nic
nic
.
.
.
On Philips webpage I’m searching for contacts who would be able to give us permission to reconstruct Ihnatowicz’s sculpture. I send an e-mail to Björn Teuwsen.
.
.
nothing
nothing
nothing.
O! Odpowiedział, zgadzają się, życzy powodzenia.
O! He answered, they agree, he wishes us luck.
Wysyłamy oficjalny list do Philipsa, z prośbą o zgodę na rekonstrukcję Senstera. Pójdzie przez rektorat. Szkicuję treść wspólnie z Izoldą.
.
.
.
.
.
We will send an official letter to Philips requesting permission to reconstruct Senster. It will go from the Rector’s Office. I’m drafting it together with Izolda.
.
.
.
.
.
Via @ profesor Zbigniew Pasek, dziekan WH AGH, pisze do mnie o pomyśle galerii sztuki, która nie istnieje bez prądu. Hasło wymyśliła Magda Parus, są w to zaangażowani Michał Ostrowicki i Bogusław Zmudziński. Proponuję Ihnatowicza, zróbmy rekonstrukcję pracy Ihnatowicza.
Received an email from Prof. Zbigniew Pasek, Deann of WH AGH. He writes about the idea of an art gallery that doesn’t exist without electricity. Magda Parus came up with the idea, Michał Ostrowicki i Bogusław Zmudziński are also involved. I suggest Ihnatowicz, let’s do a reconstruction of Ihnatowicz’s sculpture.
Wyobraź sobie, że w jednym @ dostajesz dwie propozycje; pierwsza: potrzebujemy geek-modelki do uczelnianego kalendarza, miesiąc do uzgodnienia; druga: szukamy pomysłu na pokazanie sztuki mediów na tejże uczelni, nic konkretnego, nazwiska dowolne.
Wybierasz listopad, ale nic z tego nie wychodzi.
.
.
.
.
.
Imagine that in one e-mail you get two quite different proposals; first: we need a geek-style model for the university calendar, month to be agreed; second: we are looking for an idea on how to show media art at that same university, nothing concrete yet, any names.
You choose November but nothing comes of it.
.
.
.
Trafiam na historię Senstera w artykule Eduardo Kaca o sztuce cybernetycznej. Z prac, które wymienił ta wydaje się najlepiej zrealizowana. Szkoda, że nie istnieje.
Kilkuminutowy film na You Tube daje pojęcie o zasadzie działania rzeźby.
I come across Senster’s story in Eduardo Kac’s article on cybernetic art. Amongst the works he analyses this one seems to me to have been the most interesting and best made. It’s a shame it doesn’t exist.
A short film on You Tube gives an idea of how the sculpture worked.
http://www.panoramio.com/photo/20150892#
Richard Heijnen uploads on Panoramio some photos from his Zeeland trip.
http://www.panoramio.com/photo/20150892#
Tags: senster, robot, stond in het evoluon, jaren ’60-’70, reageerde op geluid
An attached GIS indicates that the sculpture stands on an industrial plot in a village of Colijnsplaat.
Satellites found Senster.